அன்பு

நாம் சந்தித்தவேளையில்
ஒருவரின் சுயநலம் மற்றவருக்கு
தெரிந்தது

விழிகளை திறந்து
உனக்குள் என்னையும்
என்னுள் உன்னையும்
ரசித்துக்கொண்டபோது

அது நட்பினையும் கடந்து
காதலற்ற நிலையில்
இதயங்களை
மகரந்த சேர்க்கையில்
ஈடுபடுத்தியது
நம்மை.

உன் கண்களை
என் கண்கள்
கண்டதில்லை

என் சூவாசம்
உன் சூவாசத்தை
சூவாசித்ததில்லை

நம் கைகள்
நான்கும் பரிசித்ததில்லை

நாம் தனிமையில் கூடி
பொழுதைக்கழிக்கவில்லை

முகங்களை
மறந்து மனசுகள்
மட்டும் மாட்டிக்கொண்டன

ஏதோ ஒரு
தவிப்பினில்

எதையோ அடைகின்றோம்
என்று

இருவருமே
தந்துகொள்கிறோம்
அன்பை.

சேர்த்துவைத்த
முத்தங்கள்
சிதறிபோயின
சில்லரைக்காக..

நான் இங்கே..

என் நாட்டில்
நீ அங்கே..

நமக்கான
நாமெங்கே?

நம்முள்
தொலைந்துபோன
உணர்வுகளை
திரைசீலையிட்டு
உன்னுள்தேடுகிறாய்..

ஒற்றை தடத்தில்
ஓடிஒளிந்த
உணர்வோடையை
என்னுள்தேடுகிறேன்..

முதலில்
யாருக்கு கிடைத்தாலும்
அவர்களின் உதடு
கண்களின்
உப்புகரைசலை
சுவைத்துவிடும்…

இருந்தும்..

உனக்குள் காதலனும்
எனக்குள் காதலியும்
இவைகளுக்காய்
வாழ்ந்துகொண்டுதான்
சாகிறார்கள்..

இப்போது-

இருட்டிய
வெளியில்
தன்
இருண்ட
முகத்தை மறைத்த
ரோட்டோர
கிழவிற்கும்
கதலுண்டு?!

அப்போது-
இந்த
காதலனுக்கு
இரண்டுமனைவியுண்டு
மானைவியர்க்கும்
கணவன்கள்உண்டு…

காமம் அறுபட்டு
தெருவிற்குவந்தவனுக்கு
அவளருகில்
இப்போது-
இடமும் உண்டு..

இருட்டிய
வெளியில்
தன்
இருண்டமுகத்தை
மறைத்த
ரோட்டோர
கிழவிற்கும்
கதலுண்டு?!

அன்புக்கும்
உண்டோ அடைக்கும்
தாள்..